មន្ទីរពិសោធន៍គឺជាកន្លែងចាំបាច់សម្រាប់ការងារស្រាវជ្រាវវិទ្យាសាស្ត្រ។ The World Health Organization divides biological laboratories into four levels based on their biological safety level (BSL): P1 (Protection level 1), P2, P3, and P4, based on their pathogenicity and risk of infection. កម្រិតទី 4 គឺជាកម្រិតជីវៃឆ្លាតខ្ពស់បំផុតដែលអាចការពារការដោះលែងភ្នាក់ងារបង្ករោគឆ្លងទៅក្នុងបរិស្ថាននិងផ្តល់ការធានាសុវត្ថិភាពសម្រាប់អ្នកស្រាវជ្រាវ។
ការងារដែលមន្ទីរពិសោធន៍ P1-P4 អាចអនុវត្តបានក៏ត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ផងដែរដោយយោងទៅតាមកំរិតសុវត្ថិភាពដែលមានកំរិតតឹងរឹងចាប់ពីកំរិតទាប។ ខាងក្រោមនេះគឺជាតម្រូវការចំណាត់ថ្នាក់ជាក់លាក់:
មន្ទីរពិសោធន៍ P1: មន្ទីរពិសោធន៍មូលដ្ឋានសមស្របសម្រាប់គ្រោះថ្នាក់ទាបដល់រាងកាយមនុស្សសត្វនិងរុក្ខជាតិឬបរិស្ថានដោយគ្មានកត្តាបង្កជំងឺសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យសត្វនិងរុក្ខជាតិ។
មន្ទីរពិសោធន៍ P2: មន្ទីរពិសោធន៍មូលដ្ឋានគឺសមស្របសម្រាប់កត្តាបង្កជំងឺដែលមានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងកម្រិតមធ្យមឬសក្តានុពលដល់មនុស្សសត្វរុក្ខជាតិឬបរិស្ថាន។ វាមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរដល់មនុស្សពេញវ័យដែលមានសុខភាពល្អសត្វនិងបរិស្ថាននិងផ្តល់នូវវិធានការបង្ការនិងព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។
មន្ទីរពិសោធន៍ P3: មន្ទីរពិសោធន៍ការពារសមស្របសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងជំងឺដែលមានគ្រោះថ្នាក់ខ្ពស់ដល់មនុស្សរុក្ខជាតិឬបរិដ្ឋានដែលអាចចម្លងទៅមនុស្សតាមរយៈការទាក់ទងដោយផ្ទាល់ឬកត្តាបង្ករោគដែលមានះថាក់ដល់សត្វរុក្ខជាតិនិងបរិស្ថាន។ ជាធម្មតាវាមានវិធានការបង្ការនិងព្យាបាល។
មន្ទីរពិសោធន៍ P4: មន្ទីរពិសោធន៍ការពារខ្ពស់បំផុតដែលសមស្របសម្រាប់កត្តាបង្កជំងឺដែលមានះថាក់ខ្ពស់ចំពោះមនុស្សសត្វរុក្ខជាតិឬបរិស្ថានហើយត្រូវបានបញ្ជូនតាមរយៈផ្លូវអាកាសឬផ្លូវឆ្លងឆ្លុះដែលមិនមានគ្រោះថ្នាក់ឬគ្រោះថ្នាក់ដែលមិនមានគ្រោះថ្នាក់។ មិនមានវិធានការបង្ការនិងព្យាបាលទេ។
